Μανώλης Δραγώγιας

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Γεννήθηκε στη Λευκοπηγή της Κοζάνης το 1933. Το 1962 εγκαταστάθηκε στο Αμβούργο της Γερμανίας, όπου σπούδασε ζωγραφική για δύο περίπου χρόνια στο εργαστήριο του Αλ. Γκεόργκυ. Εκεί ειδικεύεται στην τεχνική της σπάτουλας και δέχεται τις επιδράσεις του ιμπρεσιονισμού. Στη Γερμανία, όπως έχει δηλώσει ο ίδιος αργότερα, συγκινείται και εμπνέεται από τα διδάγματα της Σχολής του Μονάχου. Το 1964, επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη και διδάσκει στην ιδιωτική σχολή "Κοραής".

Η θεματογραφία του επικεντρώνεται στα τοπία με ποτάμια, λίμνες, θάλασσες και ακτές, καρνάγια και αρσανάδες και ψαρόβαρκες, αλλά και στην καθημερινότητα των ανθρώπων του χωριού και τα λαογραφικά συμβάντα. Εκπροσωπεί την τάση του ιμπρεσιονιστικού υπαιθρισμού, με εμφανείς επιρροές από τις θαλασσογραφίες του Ρώσου ζωγράφου Ιβάν Αϊβαζόφσκι (Ivan Aivazovski, 1817 - 1900) και από τον τοπιογράφο Ιβάν Σίσκιν (Ivan Shishkin, 1832 - 1898) στη ζωγραφική του δάσους.

Με εκθέσεις του σε όλη τη Μακεδονία, μέσα από τοπία της Κοζάνης, της Βέροιας, της Καστοριάς και της Χαλκιδικής ή τις προσωπογραφίες των ανθρώπων του χωριού και της θάλασσας, εκφράζει έντονα τα συναισθήματά του για το σκληρό αγώνα της ζωής στην ύπαιθρο. Στην απόδοση των ανθρώπινων μορφών χρησιμοποιεί ανθρωποκεντρικές φόρμες.

Έργα του Μανώλη Δραγώγια βρίσκονται στο Δημαρχείο και στο Λαογραφικό Μουσείο της Κοζάνης, όπως και σε άλλες δημόσιες ή ιδιωτικές συλλογές. Ανάμεσα στους πίνακες του περιλαμβάνονται: "11 Οκτωβρίου 1912" (που αναπαριστά την απελευθέρωση της Κοζάνης), "Ψαρόβαρκες αγκυροβολημένες", "Βάρκες στην αμμουδιά", "Σύνθεση με ψαρόβαρκα, βότσαλα και θάλασσα", "Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας Αγίου Όρους" κ. ά.

Το 2010, ο Μανώλης Δραγώγιας τιμήθηκε από το Δήμο Κοζάνης με το αργυρό μετάλλιο της πόλης, με τη συμπλήρωση 55 χρόνων εικαστικής δημιουργίας.

Επιλεγμένα έργα >>